ประสบการณ์วัยเด็กของคุณสุทธิรักษ์ 5-10 Childhood experiences.

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 5 ✓✓✓✓

ฝึกปลาต้องฝึกใจบทเรียนที่ 2
พ่อย้ำผมเสมอๆว่า อย่าใจร้อนต้องค่อยๆ เวลาวนน้ำให้หาปลาตัวผู้อีกตัวมาล่อก่อนเปิดให้มันเห็นกันสังเกตเขม่าดำๆทีหัวมันแล้วก็อย่าให้มันกัดกระจกเด็ดขาดเขี้ยวปลาจะไม่คม ล่อให้คึกเพื่อเตรียมพร้อมที่จะซ้อมไล่กัน ย้ายปลาใส่โหลไล่ที่เตรียมไว้ (อย่าลืมเรื่องน้ำที่ใช้เลี้ยงในตอนที่ผ่านมาสำคัญมาก) รอให้ปลานิ่งและชินกับภาชนะก่อนโดย สังเกต จากการว่ายน้ำถ้าว่ายอยู่ก้นๆโหลให้ปล่อยลูกไล่ล่อดูเขม่าเช่นเดิมรอให้มีสี ดำและไล่ปลาลูกไล่จนกระเจิงแล้วจึงค่อยๆจุ่มไม้ชุบสีดำลงไปในโหล อย่าให้ปลาตกใจดูระดับที่ปลาว่ายอยู่พยาม อย่าให้โดนตัวปลาแล้วกวนน้ำไปตามเข็มนาฬิกาช้าๆ อย่าแรงมากสังเกตปลาว่ายทวนน้ำไปเรื่อยๆพอปลาเริ่มไล่กัดลูกไล่ติดก็วนให้ ปลาห่างออกไม่ต้องแรงมากพยามประคองความเร็วให้พอเหมาะประมาณ1นาที แล้วยกไม้ออกรอจนกระแสน้ำสงบลงอย่าลุกขึ้นลุกลงปลาจะผวาคนได้นั้งอยู่ข้างๆ ตลอดแล้วคอยสังเกตอาการของปลาต่อไปพอปลาไล่ลูกไล่จนเขม่าดำเต็มที่ก็ค่อยๆ เริ่มจุ่มไม้ลงไปอีกครั้งทำเช่นเดิม แต่คราวนี้วนทวนเข็มนาฬิกาไม่ต้องแรงมากพอแค่ปลาว่ายไหว ข้อควรระวังอย่าใจร้อนวันแรกๆสำคัญมากปลายังไม่ชินไม่ต้องทำนานแค่5นาทีพอแล้ว ปล่อยปลาพักสัก2-3นาทีแล้วจึงปล่อยลูกไล่ลงไปล่อเพิ่มอีก2-3ตัวเลือกขนาดไม่ต้องใหญ่มากมันจะว่ายเร็วหนีได้ทันปล่อยไล่สัก10นาทีแล้วตักปลาขึ้นโหลเลี้ยง (ควรทำแต่เช้าอย่าให้เกิน7.30น.) พักสักครู่แล้วให้อาหารปลาไม่ต้องให้มาก ปล่อยปลาพักผ่อนช่วงบ่าย3โมง ให้อาหารอีกครั้งไม่ต้องมากลูกน้ำสัก2-3ตัวพอ พักปลาสักครึ่งชั่วโมงแล้วเริ่มฝึกเช่นเดิมแล้วนำปลากลับโหลนอนเอาผ้าคลุมไว้วันที่2เพิ่มเวลาฝึกเพิ่มขึ้นเป็น20นาที พยามสังเกตอาการปลาให้ดี อย่าให้ปลาถอดใจจนซีดเด็ดขาด พ่อย้ำผมตลอดเวลาผมทำตามอยู่3วันๆที่4ผมตื่นมาแต่เช้ารีบไปเปิดผ้าคลุมปลา ปลาผมมีอาการดุมากแหย่นิ้วเล่นไม่ได้เลยมันจะพุ่งมางับนิ้วผมทันที ร้อยยิ้มเกิดขึ้นทันทีผมรู้สึกถึงความสำเร็จที่รออยู่ตรงหน้า นึกถึงคำพูดลุงขายปลา ฝึกปลาต้องฝึกใจนะหนุ่ม!!! ผมแอบยิ้มอยู่คนเดียว แล้วนำปลาไปฝึกเช่นเดิมไว้ต่อตอน6นะครับง่วงจังสวัสดีครับ
...สุทธิรักษ์...

ขอคำชี้แน่ะครับ

สวัสดีครับ
ก็จบไปแล้วนะครับสำหรับตอนฝึกปลาต้องฝึกใจ เขียนมาถึงตอนนี้ผมรู้สึกบอกไม่ถูกจริงๆ ซึ่งคงเป็นธรรมดาสำหรับคนที่นั่งเขียนงานอยู่บนโต๊ะทำงานคนเดียว กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญเพราะเราทำงานโดยมิได้มุ่งหวังสิ่งตอบแทนใดๆ สิ่งที่คิดอยู่เสมอคืองานจะออกไปดีไหม จะตรงใจผู้อ่านไหม จะมีคุณค่าพอที่ทุกท่านเปิดอ่านไหม งานออกมาได้จุดนึงแล้ว เราควรเขียนต่อไหม ผู้อ่านจะรำคาญเราไหมต่างๆนาๆเต็มไปหมด สิ่ง ที่ตั้งใจและมุ่งมั่นมาโดยตลอดก็เพียงเพื่อให้ในสิ่งที่รู้สำหรับท่านที่ เพิ่งเริ่มต้นหรือที่กำลังสนใจจะได้นำไปใช้ได้ไม่มากก็น้อยหรือสนใจแต่ไม่มี ข้อมูลในการเลี้ยงการฝึกจะได้มีความสนใจยิ่งๆ ขึ้นไป มิได้มุ่งหวังในสิ่งใดๆ เลยจริง มีความตั้งใจว่าผลงานนี้ออกมาคงเป็นส่วนร่วมสวนนึ่ง ในการส่งเสริมให้กับวงการปลากัดไทยที่ข้าพเจ้าผูกพัน และคุ้นเคยมาแต่เด็กจะได้คงอยู่และพัฒนายิ่งๆ ขึ้นไปก่อน ปลาสายพันธุ์ต่างชาติจะเข้ามาแทนที่โดยสิ้นเชิง ผมอยากทราบความคิดเห็นของทุกท่านว่ายังคงต้องการให้ผมลงบทความในตอนต่อไปหรือไม่ อย่างไรกรุณาชี้แนะด้วยครับ
...สุทธิรักษ์...

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 6 ✓✓✓✓✓✓

หลังจากซ้อมปลาได้4วัน ผมรู้สึกว่าปลาผมคล่องตัวขึ้นมากและอยากรู้ว่าปลาเก่งพอหรือยัง ผมเตรียมปลาลงพาลตัวเมียเสร็จแล้วก็นั่งดูมันไล่ต้อนตัวเมียวิ่งไปวิ่งมา (การ ปล่อยปลาพาลคือการนำปลาตัวเมียขนาดใหญ่หน่อยมาขังไว้ให้มันลืมฝูงแลัวเทียบ กันให้มันดุๆ เพื่อนำมาฝึกโดยนำมาใส่โหลที่มีขนาดไม่ต่ำกว่า25ซม. แล้วนำตัวผู้ปล่อยลงไป) ดูมันดีใจที่เห็นตัวเมียมันไล่ต้อนอยู่ไปมาดูมันคึกคักมาก พ่อเดินเข้ามาพอดี ทำอะไรอยู่พ่อหนุ่ม ผมหันมายิ้มพร้อมกับยกมือไหว้ เป็นไงบ้างครับปลาผม อ้าวๆระวังหน่อยเอาหลอดกาแฟคอยกันมันด้วย อย่าให้มันกัดโดนตัวเมียจริงๆนะ “ทำไมละครับถ้าไม่ให้มันกัดกันแล้วพาลไปทำไมครับ” พ่อยิ้มให้แล้วนั้งลงข้างๆผม ดูสิเราสังเกตุเห็นไหมปลามันคึกและวิ่งต้อนตัวเมียไม่เหมือนตอนไล่พาลลูกไล่เดี๋ยวๆ ก็หยุด ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แล้วมันต่างกันตรงไหนครับ พ่อยิ้ม ปลากัดเนี่ยเวลามันได้อายุแล้วมันเป็นธรรมชาติที่ต้องจับคู่ผสมพันธุ์ แล้วอีกอย่างมันต้องก่อฟองหวอดทำรัง เมื่อได้พบตัวเมียแล้วมันจะพยามพองตัวแล้ววิ่งไปมา เพื่อให้ตัวเมียสนใและยอมจับคู่กับมันนั้นเอง ถ้ามันเข้ากันได้มันจะไม่ค่อยกัดตัวเมียแล้วเริ่มสร้างหวอด ที่เราเอามันพาลตัวเมียก็เพื่อกระตุ้นมันนั่นเอง แต่ผมไม่ได้จะเอามันมาผสมนี้ครับ แล้วทำไมพ่อให้ผมเอามันมาพาลล่ะ พ่อชี้ให้ดูเห็นอะไรไหมมันเริ่มทำหวอด แล้วพ่อก็เด็จใบไม้วางลงไปที่ผิวน้ำใกล้ฟองหวอด สักพักมันก็กลับมาเริ่มใหม่ ผมดูมันพ่นฟองใส่จนเต็มไปหมด น่า แปลกมันไล่ตัวเมียแล้วว่ายวนไปมาแล้วก็กลับมาสร้างหวอดของมันต่อไม่ยัก เหมือนตอนไล่ลูกไล่เลยแถมเขม่าที่หัวมันก็เข็มจนดำมืดแทบทั้งตัวดูน่ากลัว มาก พ่อไปก่อนนะ ดูอย่าให้มันกัดกันละผมนั่งดูอยู่นาน ความสงสัยแบบเด็กๆก็ลอยเต็มหัวไปหมดมองดูไม่เห็นจะมีอะไรมากจึงแยกปลาออก พ่อศรกลับไปแล้ว ผมเดินออกมาดูรถที่หน้าบ้านแบบผิดหวัง เดินกลับมาเอาลูกน้ำให้มันกิน2-3ตัวแล้วช้อนมันลงโหลนอนทั้งๆที่ยังคาใจตลอดไว้ต่อตอน7นะครับผม
...สุทธิรักษ์...

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 7 ✓✓✓✓✓✓✓

วันนี้เป็นวันที่5แล้ว ผมตื่นแต่เช้ารีบไปเปิดผ้าคลุมโหลออกแล้วดึงกระดาษคั่นโหลปลาออกเช่นเดิม“สวัสดีปลาน้อยตื่นได้แล้ว” ผมพูดกับมันเจ้าปลากัดตัวเก่งของผม มันค่อยๆปรับตัวกับแสงทั้งคู่พอเริ่มมองเห็นกันมันก็แถกเหงือกใส่กันทันที สักครู่เดียวมันก็มีอาการจะกัดโหล ผมจึงรีบคั่นกระดาษตามเดิมเพราะกลัวปากมันจะเสีย ไปเตรียมโหลไล่ดีกว่า ผมเอาสายยางดูดขี้ปลาออกแล้วเติมน้ำใส่โหลไล่ใหม่จนเต็มเช่นเคย แล้วช้อนปลาใส่กรวยปล่อยลงไป (อย่าลืมค่อยๆ ปล่อยโดยจุ่มกรวยลงแล้วให้มันว่ายออกไปเอง) ผมช้อนปลาตัวเมียสำหรับไล่ปล่อยลงไป2ตัว มันแถกเหงือกพองใส่ทันทีดูมันดุขึ้นนะ ผมนึกในใจ มันไล่กัดลูกไล่จนกระเจิงไปหมดพอมันเริ่มไม่ค่อยสนใจ ผมก็ปล่อยลูกไล่เพิ่มอีกครั้งพอมันเห็นปลาตัวใหม่ลงมาเท่านั้น มันก็ปรี่ตรงเข้ามาไล่กัดทันที ผมไล่จนครบ15นาที่แล้วก็ตักมันลงโหลเลี้ยงแล้วจัด การช้อนลูกไล่ออกจากโหล ให้อาหารเช่นเดิมผมใส่ลูกน้ำ5-6ตัวให้มันกินแล้วหันไปจัดการทำความสะอาดโหลนอนของมันดูดน้ำออก1/7แล้วเติมน้ำใหม่ลงไปจนได้ระดับเช่นเดิม เช่นเคยจุ่มหัวพ่นทรายลงไปเปิดทิ้งเอาไว้ผ่านไปร่วมครึ่งชั่วโมง ผมก็ตักปลาย้ายลงโหลไล่ใหม่อีกครั้งพร้อมตักปลาตัวเมียลงพาลเช่นเดิม มันคึกคักกว่าเมื่อวานจนเห็นได้ชัด แต่วันนี้มันไล่ปลาตัวเมียแปลกๆ แตกต่างจากเมื่อวานที่เอาแต่วิ่งร่อนไปร่อนมากางเครื่องเต็มที่ แต่วันนี้มันเอาแต่ก่อหวอดพอตัวเมียมาใกล้มันก็ไล่กัดแล้วกลับมาก่อหวอดต่อไป แม่เรียกผมพอดีผมรีบเดินออกไปหาแม่ แต่พอผมเดินกลับมาเห็นปลาตัวเมียโดนมันกัดจนหางแตกผมเลยรีบช้อนมันขึ้นมาดูวันนี้มันดุจังไล่กัดตัวเมียจนหางรุ่ยเลย วันนี้ผมอยากให้มันซ้อมให้นานขึ้น แต่แม่บ่นผมเลยเกิดไอเดียใหม่ขึ้นมาโดยเอาถุงใบเล็กๆใส่น้ำแล้ว เอาปลาตัวเมียใส่ลงไปในถุงแล้วมัดปากถุงให้มีอากาศอยู่ในถุงผูกปากถุงจนแน่น แล้วผูกเชือกลอยในโหลไล่แทนจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงว่ามันจะกัดตัวเมียได้อีก ผมนั้งดูมันสักพักแต่ผิดคาดมันกลับไม่เหมือนเดิม มันวิ่งไล่กัดตัวเมียในถุงจนถุงแตกอากาศรั่วออกมาจนถุงเริ่มแฟ๊บลง ผมต้องรีบเอาออก ผมทำใหม่คราวนี้ผมซ้อนถุงเพิ่มเป็นสองชั้นแล้วทำเช่นเดิม “เอาละแกกัดเข้าให้มันรู้ไป” ผมบ่นคนเดียว คราวนี้ได้ผลมันกัดอย่างไรก็ไม่เข้า แต่ผมกลับสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติอะไรบางอย่าง คือมันคึกกว่าเดิมแถมมันยังไล่กัดถุงไม่เลิกดีกว่าไล่พาลจริงๆเสียอีก ดูมันน่าจะดีกว่าเพราะมันออกกำลังกายเต็มที่โดยที่ เราไม่ต้องไปบังคับมันให้ว่ายทวนน้ำด้วยซ้ำ เสียงแม่บ่นดังเข้ามาผมรีบออกไปหาทันที แล้วรีบไปช่วยงานแม่ก่อนจนผมลืมไปเลยว่าปล่อยปลาทิ้งไว้จนเกือบบ่าย3โมงเย็น ผม จึงนึกขึ้นได้รีบเข้ามาดูปลาแล้วรีบช้อนเอาตัวเมียออกจากถุงโชคดีมันยังไม่ ตา เพราะขาดอากาศ ผมนึกว่าไม่รอดซะแล้วพอจัดการเสร็จผมก็เอาลูกน้ำมาให้มันกินเช่นเดิมรอบเย็น3ตัวดูมันกินไปก็สังเกตไปเพิ่งเห็นว่าตัวมันดำปี๋เลย คงเพราะมันพองไล่กัดตัวเมียที่อยู่ในถุงมาทั้งวันนั้นเอง วันนี้ผมเลยให้มันพักเร็วกว่าทุกๆวัน ผมเอามันใส่โหลนอนแล้วคลุมผ้าไว้เช่นเดิม

วันที่6ผมใช่แผนเดิมไล่ลูกไล่พักให้อาหารพักครึ่งชั่วโมงแล้วไล่พานตัวเมียใส่ถุง!!! แอบนึกในใจสูตรใหม่ เราคิดเองต้องเจ๋งสุดๆแล้วผมก็ออกไปตัดหญ้าสนามหน้าบ้านต่อจ นบ่าย2โมงครึ่งผมก็เข้ามาดูปลาตัวเก่งของผม แหมวันนี้มันดูไม่ค่อยเหนื่อยเหมือนเมื่อวาน ผมเอาถุงตัวเมียออกแล้วโทรหาเพื่อนคุยนัดกันว่าจะเอาปลาไปลองกัดดู เพราะตอนนี้ปลาผมพร้อมแล้ว ศรเพื่อนผมตอบตกลงว่าจะไปด้วยกัน วันนี้ผมหยุดให้อาหารมันตอนเย็น ย้ายมันใส่โหลนอนคลุมผ้าปิดเช่นเดิมไว้เล่าต่อนะครับยาวเลยตอนนี้สวัสดีครับ
...สุทธิรักษ์...

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 8 ✓✓✓✓✓✓✓✓

เมื่อคืนผมแทบนอนไม่หลับเลย ความกังวล ความกลัวมันหลอกหลอนจิตใจผมจนบอกไม่ถูกหลับๆตื่นๆตลอดทั้งคืน ผมตื่นแต่เช้ามืดไปนั่งดูปลาตัวเก่งของผมใจอยากจะเปิดผ้าคลุมออก แต่กลัวมันจะได้พักผ่อนไม่เต็มที่ ผมนั่งรอเวลาจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้มารู้สึกตัวอีกทีก็สายมากแล้ว ผมรีบไปเปิดผ้าคลุมออกดูทันที เจ้าปลาตัวเก่งของผมมันค่อยๆว่ายน้ำขึ้นช้าๆ มันค่อยๆปรับตัวกับแสงสว่าง “หิวไหมเจ้าตัวน้อย” ผมพูดกับมันๆดูสดใสดีมากวันนี้ ผมเอาลูกน้ำให้มันกิน4ตัวแล้วหันไปจัดการกับโหลไล่เปลี่ยนน้ำใหม่รอเอาไว้ เปิดกระดาษคั่นออกให้เพื่อให้มันตื่นตัวสักพักนึงเขม่ามันดำจนดูน่ากลัวมาก ”พร้อมแล้วซินะเจ้านักรบใต้น้ำวันนี้แกจะได้แสดงความเป็นนักรบของแกแล้วนะ” ผม ค่อยๆช้อนมันออกจากโหลนอนอย่างเบามือพอลงโหลไล่มันค่อยๆว่ายออกจากกรวยช้าๆ อย่างสง่างาม ผมมองมันตลอดเวลามันดูโดดเด่นมากวันนี้มองดูสง่าแข็งแรงและดุดันจนบอกไม่ถูก ผมปล่อยลูกไล่ลงไป3-4ตัวเพื่อกระตุ้นมัน พอมันเห็นเท่านั้นแหละมันว่ายพุ่งเข้ามากัดลูกไล่อย่างแรงจนมีเสียงน้ำดังจ๊อบๆเป็นระยะๆ ผมปล่อยมันกัดอยู่5-6ทีแล้วจึงตักลูกไล่ออกมา สำรวจบาดแผล มันกัดโดนกลางตัวเลยทีเดียวแสดงถึงความเร็วในการพุ่งกัดตามที่พ่อสอนไว้ ถ้าปลากัดลูกไล่ไม่โดนแสดงว่ามันยังไม่พร้อม ที่สำคัญลูกไล่ตัวเล็กมีความไวและเนื้ออ่อนอยู่ ถ้าเขี้ยวดีจะต้องกัดทีเดียวลงเนื้อเลย ผมนั้งดูแผลกัดของมัน ใช่ถูกเลยแผลมีลักษณะที่ดีคมเขี้ยววางแม่นลงแผลลึกแสดงถึงความแรงและแม่นยำในการพุ่งกัดเห็นได้ชัดเลยจริงๆ ผมรีบช้อนลูกไล่เก็บ เอาอาหารให้พวกมันกินพลางนึกในใจขอโทษทีนะที่ทำให้พวกแกเจ็บตัว คราวนี้ผมลองเอาตัวเมียที่ใหญ่กว่าใส่ลงไปแทน เพื่อทดสอบเขี้ยวของมัน มันพองใส่ทันที่มันว่ายร่อนไปมาสักครู่ ตัวเมียมันก็พองใส่ขู่ไม่ให้มันเข้าใกล้ มันพุ่งกัดทีเดียวหางตัวเมียถึงกับขาดคาปากทันที่ มันพ่นคายเศษหางทิ้งแล้วกัดทีโคนหางตัวเมียอย่างแรงจนเสียงน้ำดังจ๊อบ ตัวเมียวิ่งชนโหลดังแก๊กมุดลงใต้โหลทันที ผมรีบช้อนตัวเมียออกมาดูแผล มันกลัวจนถอดสีตัวซีดลงอย่างเห็นได้ชัด แผลที่หางมีลักษณะเกร็ดหลุดออกทันทีมีรอยปากมันฝังคมเขี้ยวถึงกับลงเนื้อในทีเดียว ผมเอามันไปใส่โหลตามเดิมแล้วให้อาหารมันตอบแทน ตอนนี้มันขับถ่ายเรียบร้อยแล้ว ผลการทดสอบที่พ่อสอนก็ผ่าน เหลือแต่รอเวลาที่ใกล้เข้ามาทุกที ผม เตรียมขวดใส่มันใหม่เตรียมพร้อมไว้ใส่น้ำเก่าในโหลนอนลงไปเล็กน้อยแล้วเติม น้ำสะอาดลงไป เอามือค่อยช้อนมันช้าๆไม่ให้มันตกใจพยามอุ้มน้ำไว้ในอุ่งมือแล้วเอาปากขวด จ่อค่อยๆเอียงให้น้ำใหลเข้าไปในขวดมันก็ดีดหางแถกตัวเข้าปากขวดลงไปช้าๆ ผมเอากระดาษหนังสือพิมพ์มาพันรอบขวดไว้แล้วเอาใส่ถุงอีกชั้นยังไม่ทันจะวาง ถุงใส่ปลาลง ”เฮ้ย!! ตื่นหรือยังจะไปกันหรือเปล่าวะ” ศรคู่หูผมก็เดินเข้ามา ”เออเสร็จแล้วเมื่อคืนตื่นเต้นไปหน่อยนอนไม่ค่อยหลับวะ” “รีบไปได้แล้วมีกองเชียร์มาด้วยวะเพียบเลย มันอยากไปด้วยข้าเลยชวนมาจะได้อุ่นใจข้าช่วยรองปลาเอง10บาทนะเดียวพวกนั้นคงมีลงด้วยวะนี่แหละแผน” เราสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา555555 แต่คราวนี้มีอาจาราย์ดีโว้ย ไปเถอะเดี๋ยวแม่รู้ได้อดกันพอดี
เล่าขั้นตอนเทสปลาแบบละเอียดจนหลุดเลยไว้ต่อผลตอนหน้าแล้วกันนะครับ
(ขออภัยนะครับที่เพิ่มตอนนี้เข้ามาเดิมผมว่าจะข้ามไปเลยเพราะคงจะทราบกันดีอยู่แล้ว พอดีมีลูกค้าแนะนำมาว่าอยากรู้เรื่องการ ทดสอบปลาก่อนกัด เนื่องจากเพิ่งจะเริ่มเลี้ยงไม่ค่อยเข้าใจว่าจะดูเขี้ยวปลายังไงถึงจะรู้ว่าดีและปลาฝึกแล้วได้ผลดีแค่ไหนเราจะดูยังไง ในความเป็นจริงแล้วเราต้องทดสอบปลา1-2วันก่อนกัดเพื่อคัดเลือกตัวที่เหมาะสมที่สุดครับ)
...สุทธิรักษ์...

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 9 ✓✓✓✓✓✓✓✓✓

สมัยนั้นเขตชานเมืองยังมีสภาพเป็นท้องนาบรรยากาศไม่แตกต่างจากต่างจังหวัดเลย
ผมนั่งรถ2แถวไปกับกลุ่มเพื่อนๆคุยกันไปตลอดทางมือก็คอยประคองขวดใส่ปลาอย่างระวัง สภาพถนนก็แย่เสียเหลือเกินมีแต่หลุมบ่อเต็มไปหมด ในที่สุดก็มาถึงสถานที่ประลองปลา ใจผมเต้นจนรู้สึกบอกไม่ถูก เพื่อนก็เย้าแหย่เล่นกันตลอด ปากก็คุยเกกันไปอย่างนั้นแหละ แต่ในใจจริงๆแล้วมันเกร็งไปหมด!!! เจ้านุเพื่อนผมเป็นคนระแวกนั้นพอเห็นพวกเรามาก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที เฮ้ย!ทำไมมาช้าจังปานนี้แล้ว ศรรีบพูดสวนตอบทันที แหมก็ถนนแถวบ้านเองอย่างกับโลกพระจันทร์ ขึนรถวิ่งมาเร็วละก็มีหวังเองคงต้องไปเยี่ยมพวกข้าที่รพ.แล้ว ทุกคนต่างหัวเราะขำกันใหญ่ ยกเว้นผมคนเดียวพูดไม่ค่อยออก ยิ่งมาถึงเห็นบ่อนไก่ที่อยู่ตรงหน้ายิ่งเกร็ง เพราะเที่ยวก่อนแพ้เค้าแบบสู้ไม่ได้เลย พวกเราเดินเข้าไปที่ใต้ต้นมะพร้าว สภาพเป็นคันดินแบ่งแปลงท้องนานั่นเอง ลมพัดเย็นสบาย เจ้าของเค้าดัดแปลงไม้กระดานตีเป็นโต๊ะยาวไว้ให้นั่ง วันนี้คนเยอะมากผมเห็นแล้วยิ่งเกร็งไปใหญ่ยอมรับตรงๆเลยว่าตื่นคน น้าต้อยเห็นพวกเราก็เดินมาหา พวกเราไหว้น้าเค้า ทักทายกันตามประสาคนรู้จัก น้าต้อยเห็นถุงใส่ปลาผมก็รีบบอกให้ ผมเอาปลาออกมาให้มันปรับตัวกับเเสงได้แล้ว ผมเดินไปที่โต๊ะเอาปลาออกจากถุงแล้วเอากระดาษที่พันรอบๆขวดออก น้าต้อยหยิบขวดกลมมาให้แล้วบอกให้ย้ายปลาใส่ขวดก่อน (ที่นี่เค้าเปรียบปลาในขวดแม่โขงกันทุกๆคนมาถึงก็ต้องเปลี่ยนภาชนะใส่ปลากัน) ผมเตรียมเสร็จเพื่อนก็เข้ามา
คุยกันศรกระซิบกับผมว่าเพื่อนๆร่วมกันช่วยลงขันปลาผม80บาท ผมคุยกันไม่ทันไรก็มีเพื่อนเจ้านุเด็กละแวกนั้นซึ่งโตกว่าพวกผม4-5ปี ก็เอาปลามาเปรียบด้วย เรามองขนาดปลาเทียบกันสูสีมากของผมหนากว่าเล็กน้อย เพราะผมไม่ได้อดอาหารมันเลยทีเดียวเ พราะพ่อสอนผมว่าปลาอด แรงมันจะตกช่วงน้ำปลายต้องเคี่ยวปลาให้หนัก ถ้าอยากให้แข็งกว่าเขา สรุปเราจับมือกันน้าต้อยก็เข้ามาเป็นกรรมการให้คู่นี้ เราลองกัน100บาท น้าต้อยให้เอาปลาล้างน้ำกลางทั้งคู่ ใจผมเต้นจนมือสั่นไปหมด แต่กัดฟันสู้ เอาวะเป็นไงเป็นกันปลาเราก็ฝึกมาอย่างดีนี้นานึกได้แล้วผมก็ท่องคาถาที่พ่อสอนไว้เเล้วเป่าไปที่ตัวปลา ผมมองมันแล้วพูดกับมันเบาๆสู้เขานะปลาน้อยแกเก่งที่สุดอยู่แล้วนะกัดมันให้วิ่งไปเลย แล้วผมก็ค่อยตักปลาลงโหล ค่อยๆจุ่มกรวยรอไว้ น้าต้อยบอกเราถึงกติกาให้ฟังแล้วก็ขานให้ปล่อยปลาได้ เราทั้งคู่ปล่อยปลาแล้วนั่งลุ้นปลาของตัวเองกัน เพื่อนก็เข้ามาล้อมรอบตัวผมเต็มไปหมด ศรเห็นผมสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีก็เข้ามายืนบีบไหล่ให้กำลังใจ ช่วงเเรกพอลงไปปลามันก็แถกเหงือกพองใส่กัน พองได้สักครู่ฝ่ายตรงข้ามก็พุ่งกัดเข้ามาก่อน ปลาผมพลิกตัวหลบแต่ก็โดนปลายหางขาดทันที ใจผมเสียเลยตอนนี้เพราะ
มันกินหางปลาผมที่ขาดคาปากเลยทีเดียว ทุกคนเงียบกริบเพราะเห็นคาตาเช่นกัน เจ้ายอดเฮใหญ่แถมร้องเชียร์ปลาของเค้า เอ้ากินมันเลย 555 ปลาผมก็พองใส่ แต่มันกลับไม่ยอมกัดโต้เค้าบ้างเลย ผมใจหายเหงื่อแตกทั้งๆที่ลมก็พัดเย็นสบายดีดึกมากแล้วครับไว้ต่อตอนหน้านะครับ
...สุทธิรักษ์...

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 10 ✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

เพื่อนๆทุกคนเงียบสนิทไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย ปลาผมโดนคู่ต่อสู้กัดฝ่ายเดียว
แต่แล้วก็ใจชื้นกันขึ้นมาบ้าง มันหมุนตัวหลบแล้วกัดตอบอย่างแรงจนคู่ต่อสู้ปลิวตามแรงกัดตอบของมัน เกร็ดที่โคนหางถึงกับหลุดติดปากมันออกมาเลยทีเดียว มันคายเกร็ดทิ้ง เสียเฮเกิดขึ้นทันทีผมดีใจจนเผลอร้องออกมา เอ้า! กัดเข้าไปเลยไอ้ตัวเก่ง มือผมเย็นไปหมด แต่ดูๆไปก็ยังสู้เค้าลำบากอยู่ดีเพราะปลา เค้าทำมากกว่าของเรา โต้ไปมาอยู่นานบางทีก็เข้าปากติดบิดกัน เวลาผ่านไปช้าเหลือเกินผมคิด แต่ดูแปลกๆไปเหมือนกัน ปลาเราดูกัดเค้าได้มากขึ้น แถมกัดแรงกว่าเค้าเสียอีก โคนหางคู่ต่อสู้เริ่มแย่ แถมหูน้ำเริ่มเจ็บว่ายไม่ค่อยไหวส่วนของเราก็กระโดงขาดจนเหลือนิดเดียวหางก็ขาดแหว่งรุ่งริ่ง แต่ตามตัวไม่ค่อยเป็นอะไรมากมีแค่เกร็ดหลุดนิดหน่อย จิตใจผมมาเป็นกองเลย กองเชียร์เพื่อนๆเริ่มดังข่มคู่ต่อสู้ ปลาตัวเก่งผมพลิกกลับมานำ แรงคู่ต่อสู้ตกไปเห็นได้ชัด เหมือนที่พ่อสอนไว้จริงๆ เค้าทำเรามาตลอดแต่นานๆเข้าแรงหมด! ผมคิดในใจบทเรียนบทเเรกที่ผมเห็นคาตาเป็นเช่นนั้นจริงๆ เค้ากัดเราแบบขู่ไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้มีผลอะไรเลย เวลาผ่านไปร่วม2ชม เหงือกคู่ต่อสู้เป็นแผลหนักมาก ลำตัวเริ่มเอียงว่ายไม่ค่อยไหวเล่นเอาเจ้าของปลาถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว! คำพูดของพ่อก้องอยู่ในหัวของผม ปลากัดเปรียบเสมือนอาวุธของเราๆต้องรู้ว่าจะฝึกมันอย่างไร ปลาแต่ละถิ่นไม่เหมือนกัน การเลี้ยงการฝึกย่อมแตกต่างกัน อย่างเช่นปลาแนวดุดัน พวกนี้มีดีที่แรงกัดหนัก มักชอบน้ำแก่ มันไม่ค่อยมีชั้นเชิงมาก หนังต้องดี เกร็ดต้องเเข็ง เพราะพลิกตัวช้ากว่าเขา ทีเด็ดคือลูกโต้แรง ถ้าโดนเข้าจุดสำคัญ เกมส์ก็จบแบบสั้นๆ ต้องเคี่ยวให้หนักไว้ แรงกัดจะได้สูงกัดได้แรงลงแผลลึกจึงจะได้ผลชนะเขาได้เร็ว ส่วนปลาบ้านเราเป็นปลาเชิง ไม่ชอบน้ำแก่มากหลังจะแข็งพลิกตัวช้า จุดเด่นคือพริ้วกัดเร็วเชิงสูง แต่ฝึกยากแต่ถ้าฝึกได้ดีพอจะเก่งมาก แก้ทางลำบาก มันฉลาดสู้ สำคัญต้องเอาเขาให้อยู่ กำลังต้องดี เช่นกันเพราะทำมากกว่าเขาแรงตกเป็นเสร็จ เขี้ยวก็ต้องถึงกัดไม่เข้าก็ไม่มีประโยชน์ เวลาฝึกต้องตีหลังให้อ่อนเข้าไว้จะกัดพริ้วมาก เข้าเบียดวงในดีนี้คือจุดเเข็งคู่ต่อสู้กัดแรงก็ทำอะไรเราไม่ได้ เราต้องเข้าใจลักษณะการกัดของปลาจึงจะเลี้ยงและฝึกได้ดี ปลาแต่ละเชิงมีจุดดีจุดด้อยทั้งนั้น เปรียบปลาก็ต้องรู้จับทางเขาให้ถูก เคี่ยวปลาให้ถึง แรงไม่ตกยังไงก็ยังมีไพ่ใบสุดท้ายไม่เป็นรองเขา หมั่นฝึกมันเรียนรู้เดี๋ยวก็เก่งเอง สังเกตเอานะลูก แล้วบทจบก็มาถึงปลาของเค้ามันไม่สู้เอาดือๆว่ายลงก้นโหลว่ายน้ำช้าๆหุบเครื่องไม่ยอมขึ้นมาสู้ปลาตัวเก่งผมเลย พอจะว่ายขึ้นมาหายใจปลาผมก็แถกเหงือกเข้าใส่ มันก็รีบว่ายดิ่งลงไปก้นโหลทันที่ น้าต้อยก็ขานคู่เปรียบให้พวกเรา ผมดีใจสุดๆเลยชัยชนะครั้งแรกในชีวิต บทเรียนที่ได้รับเห็นชัดมากๆเลยสำหรับวันนี้ ผมมองเพื่อนเจ้านุคอตกแล้วรู้สึกถึงตนเองที่เคยเป็นผู้ที่อยู่ในสภาพเช่นนี้มาก่อนเช่นกัน ผมจึงหันไปหาแล้วตบไหล่เบาๆ คราวก่อนผมก็เหมือนพี่เที่ยวหน้าแก้ตัวใหม่นะ ผมก็จะไปฝึกใหม่มารอเจอกันนะเค้าหันมายิ้มให้ แล้วจับมือกับผม ถึงจะเล่นได้เสียกันแต่พอเลิกแล้วกลับมีมิตรภาพใหม่เกิดขึ้นกับผมอย่างน่าจดจำจริงๆ
วันนั้นเราไปด้วยกันทั้งหมด ไปเล่นน้ำหาช้อนปลากัดกันต่อที่แถวบ้านเจ้านุนั้นเอง
จบตอนฝึกเบื้องต้นซะทีแล้วนะครับ ตอนต่อไปเนื้อเรื่องคงจะเขียนในช่วงชีวิตวัยหนุ่มที่ผ่านประสบการณ์ที่มากขึ้นครับ ขอ ขอบคุณครับสำหรับคำติชมที่มอบให้ผมจะนำมาปรับปรุงงานของผมในการจัดทำให้ดี ยิ่งๆขึ้นผมจะพยามรวบรวมสาระความรู้ต่างๆมาลงให้สมบูรณ์ครับ

...สุทธิรักษ์...