ประสบการณ์วัยเด็กของคุณสุทธิรักษ์ 1-4 Childhood experiences.

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 1 ✓

ผมชอบเลี้ยงปลามากเพราะมันสบายใจดีวันๆถ้าว่างผมก็มักไปขลุกกับลุงเล็กช่วยขัดตะไครน้ำบ่อปลาบ้างหรือคอยตามลุงทำโน้นนี้ตลอด วันนึงผมได้ปลากัดตัวใหม่มาจึงหิ้วมาโชว์ลุงเล็กพอลุงแกเห็นแกก็สอนว่า ”เธอใสน้ำก๊อกแบบนี้ปลาเสียหมด” ปลา กัดเป็นปลาที่ดุ ยิ่งเวลามันปรับตัวกับที่อยู่ใหม่ได้แล้วมันจะดุโดยธรรมชาติ น้ำในโหลควรจะต้องใช้น้ำหมักใบหูกวางอ่อนๆปลาจะไม่เครียดและที่สำคัญเงาที่ สะท้อนกระจกจะลดลงมันจะได้ไม่พองครูดกระจก เดี๋ยวปากเสียแล้วมันก็ไม่เหนื่อยมากเพราะได้พักผ่อนเต็มที่ ถึงจะแข็งแรง แล้วอย่าลืมเอาไม้น้ำใส่ไว้ด้วยละเวลามันนอน มันจะได้อาศัยเกาะนอนไม่ต้องว่ายขึ้นมาหายใจมาก ที่สำคัญปลากัดมักมีนิสัยชอบน้ำเก่าหน่อย มันถึงจะดุเวลาเปลี่ยนน้ำอย่าเปลียนน้ำหมดเปลียนแค่ 1/8-1/7 ก็พอละ ถ้าหากจะพาไปใหนควรใช้ผ้าดำหรือถุงห่อไว้อย่าให้มันโดนแสงมากเพราะเวลาแสง เขามากจะเกิดเงาสะท้อนในกระจกมากขึ้นปลามันจะเล่นกระจกปากเสียได้นะ คำพูดของลุงเล็กที่บอกผมอย่างละเอียดยังอยู่ในความทรงจำผมตลอดมา มันมีเหตุและผลอันควรแก่ความทรงจำจริงๆ

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 2 ✓✓

   ผมหิ้วปลาไปกัด บ้านเพื่อนวันนั้นปลาผมแพ้ยับเยินสู้เขาไม่ได้เลย ผมหอบปลากลับบ้านเอามาใส่โหลไว้ ตื่นเช้ามาปลาลอยตายคาโหลเลย ผมสงสารมันมากเที่ยวถามเพื่อนๆไปทั่วว่าจะรักษาปลายังไงถึงจะไม่ตาย เจ้าต่อ(เพื่อนผม) จึงพาไปหาลุงๆแกชอบเลี้ยงปลาตั้งแต่หนุ่มจนแก่ แกมีอาชีพขายปลาพอผมไปหาแก ลุงก็สอนว่าปลาถ้ามีแผลตามตัวก็เอายาเหลืองใส่ลงไปในน้ำแล้ว อย่าใส่น้ำสูงใส่น้ำพอท่วมหลังนิดหน่อย แล้วให้นอนดินไว้เป็นดีที่สุด 2-3วันก็ดีขึ้นสำคัญวันแรกอย่าให้อาหาร ที่ สำคัญให้ใส่ยาฆ่าเชื้อพวกเต๊ดตร้าไซคลินที่เป็นเม็ดแค๊ปซูนลงไปเล็กน้อยพอ ให้น้ำสีแดงอ่อนๆ วันที่ 2 เริ่มมให้อาหารเล็กน้อยไม่ต้องมากห้ามเปลี่ยนน้ำช่วงนี้ ปลาจะปรับตัวมากสัก 3-4 วันแผลก็จะดีขึ้น ห้ามใส่น้ำหมักต่างๆ ประมาณ 1อาทิตย์จึงค่อยๆเปลี่ยนน้ำโดยเปลี่ยน 1/2 ของโหลแล้วค่อยๆปรับน้ำโดยปรับด้วย น้ำแช่ใบหูกวางอ่อนๆไม่ต้องแก่มากปลาก็จะหายดีเป็นปกติ
   จากเหตุนี้เองผมกลับพบเคล็ดลับนี้โดยบังเอิญเนื่องจากปลาที่ผมฝึกเพื่อเตรียมออกกัดพอใกล้จะพร้อมแล้วทำไมมันถึงซึมแปลกๆ ถามใครๆเขาก็พูดเหมือนๆกันว่าปลามันมีขึ้นมีลงเป็นธรรมดา ให้เลือกฝึกไว้เผื่อหน่อยเอาตัวที่พร้อมที่สุดไปกัดนั้นแหละ แต่ผมก็ทำตามโดยที่ในใจยังคงสงสัยมาโดยตลอด จนนึกถึงตอนเอายาใส่ให้เวลาปลาป่วย ผมจึงนึกถึงน้ำหมักสูตรต่างๆ แล้วก็โหลที่นำมาไล่ จึง ลองเปรียบเทียบปลา2ชุด ที่นำมาฝึก ชุดแรกซ้อมแบบปกติที่เคยทำ ชุดสองแยกโหลนอนและโหลเลี้ยง (ไว้อธิบายเรื่องนี้ในตอนหลังนะครับ) ผลออกมาดีขึ้นเล็กน้อยกับเรื่องนี้ ผมเลยมีความคิดแปลกๆ เอายาแก้อักเสบเต็ดตร้าไซด์คลินไส่ลงไปเล็กน้อย แต่ผลกลับดีเกินคาดปลาที่ใส่ยานับวันยิ่งมีอาการดุขึ้นคึกขึ้นจนเห็นความแตกต่าง ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่ผมก็สงสัยอยู่ดีว่าเป็นเพราะอะไร ไว้ต่อตอนสามนะครับดึกแล้ว

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 3 ✓✓✓

   น่าสงสัยใช่ใหม เราลองนึกดูนะ เราทำอะไรกับมันบ้าง ปลามันมีชีวิตมีเจ็บป่วยเหมือนคนเราแหละ เริ่ม จากโหลนอนนะ เรามาวิเคราะห์กัน น้ำในโหลนอนสะอาดมีอ๊อกซิเจนสูงทำให้ปลาแข็งแรงผมเปลี่ยนน้ำหมักใบหูกวาง อ่อนๆทุกวัน น้ำที่ใช้ก็เปิดหัวพ่นทรายทิ้งไว้เมื่อนำปลาออกโหลเลี้ยงก่อนนำปลานอน เราให้ปลาไล่ลูกไล่ก่อน ปลาก็จะขับถ่ายออกมาน้ำจึงสะอาด คุมผ้าดำไว้หาสถานที่เงียบๆไม่มีเสียงรบกวนมันจะได้พักผ่อนเต็มที่
   โหลเลี้ยงจะนำอาหารให้กินเต็มที่ไม่ให้ปลาอดยกวันก่อนวันกัด2วัน แล้วที่สำคัญใส่ยาลงในโหลนี้เล็กน้อย โหลไล่ผมใช้น้ำประปาเลยไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แถมเป็นการปลอบปลาไปในตัวด้วยก่อนกัด   เมื่อปลาได้รับอาหารสมบูรณ์ได้ออกกำลังกายเต็มที่แถมปราศจากเชื้อโรค ร่างกายก็แข็งแรง เช่นนี้ทำไมมันจะไม่คึกไม่ดุละ แต่สิ่งที่เป็นไม้ตายเลยลุงขายปลาที่ อ.บางค้าสอนผมมา (เลี้ยงปลาต้องเลี้ยงใจมันนะหนุ่ม) ไว้ค่อยๆอธิบายให้ฟังครับ

   ในเรื่องวิธีฝึกสำหรับเรื่องนี้ มือเลี้ยงน้ำที่ผมรู้จักเมื่อก่อนเค้าละเอียดมาก ผมเคยคุยเรื่องนี้กับลูกค้าเหมือนกัน แต่แก่ไม่ค่อยสนใจฟัง ปลาสายเลือดดีๆใจนั้นไม่ต้องพูดถึงอยู่แล้ว ยิ่งเลือดแปดริ้วด้วยแล้ว ความดุไม่ต้องพูดถึงเลย ของเค้านิ่งจริงๆ ผมเคยเคี่ยวจนได้ที่แล้วคุณเชื่อไหมขนาดจับนอนแถกน้ำแห้งนะมันยังงับนิ้วผมอยู่เลยดุสุดๆเลย ไว้เล่าต่อให้ฟังตอนบุกบางค้านะครับ
   สรุปการใส่ยาปฏิชีวณะช่วยให้ปลาปลอดภัยจากเชื้อโรคในช่วงที่เราต้องเน้นเป็นพิเศษนั้นเอง คุณคงเจอกับเรื่องแบบนี้บ้างแล้วยัง ฝึกแทบตายปลาซึมซะงั้น อย่าเข้าใจผิดนะครับยาไม่ได้มีสารกระตุ้นอะไรเลย ใช้ได้ทั้งคล๊อกซ่าและเต๊ดตร้าครับ ผลใกล้เคียงกันคล๊อกซาน้ำจะสีแดง เสียดาย คุณสุดารัตห้ามจำหน่ายคอร์แลมคงหายากหน่อย คงชัดเจนแล้วนะครับสำหรับเรื่องนี้ไว้เล่าให้ฟังใหม่นะครับ สวัสดีครับ

ประสบการณ์วัยเด็ก ตอนที่ 4 ✓✓✓✓

  เลี้ยงปลาต้องเลี้ยงใจ
คำๆ นี้ฟังดูแล้วเหมือนง่ายแต่คำพูดคมๆนี้คือเคล็ดลับใช้เป็นแนวทางในการฝึกได้ ดีเยี่ยมจริงๆในสมัยนั้นผมยังเด็กไม่เข้าใจกับสิ่งที่คุณลุงแนะแนวทางฝึกปลา ให้ มารู้ก็ตอนเลี้ยงตอนฝึกปลานี้แหละมันเป็นจริงอย่างที่พูดไว้เลย
คุณๆคนจะเจอปัญหาเหล่านี้มาบ้างเช่น
1.นำปลาออกฝึกวันแรกๆปลาดุดีแต่พอวันที่2-3ทำไม ปลาดูมีอาการแปลกทั้งๆที่เราฝึกให้มันแข็งแรงแท้ๆน่าจะดุขึ้นแต่ผลกลับตรง กันข้ามเรื่องนี้พยายามทำความเข้าใจให้ดีสำหรับท่านที่กำลังเริ่มต้น
2.ปลามีอาการตกใจทั้งๆที่ซื้อปลาที่ดุสุดๆมาเปลี้ยนภาชนะทีไรปลาลงดำน้ำลงก้นภาชนะทุกที่ต้องรอสักพักจึงว่ายขึ้นมาไล่ปลาลูกไล่
3.นำ ปลาออกไปกัดต้นน้ำเอาแต่ยืนน้ำแถกเหงือกฟองใส่คู่ต่อสู้ไม่ค่อยกล้ากัดกล้า สู้เท่าไรสุดท้ายแพ้สนิททั้งๆทีเป็นปลาบ่อนราคาแพ้กลับแพ้ปลาโนเนมตัวละไม่ กี่สิบกลับมาบ้านแทบคลั่งตายพาลโทษปลาไม่ดีไม่ได้เรื่อง
เล่าต่อนะครับในช่วงนั้นผมเคี้ยวปลา (ฝึกปลา) ทีไรปลาแย่ลงทุกที่จะพอมีได้เรื่องอยู่บ้างก็ไม่เต็มร้อยออกกัดทีไรแพ้ไม่เป็นท่าเลย
ใน สมองมีแต่คำถามเต็มไปหมดเหมือนกับน้องๆ ที่ชอบโพสถามว่า พี่ทงปลาฝึกปลายังไงทำไมดุจัง เขม่าดำเกือบทั้งตัว แถมยังพาลด่าเจ้าของปลาไปซะงั้น!!!
วัน นึงผมไปบ้านพ่อของเพื่อนที่มีนบุรี แกมีโรงงานทำเฟอร์นิเจอร์ไม้หนุ่มๆ พ่อเป็นนักเลงปลากัดดังมากในสมัยนั้น ถึงงานแกอาจจะยุ่งมาก แต่ถ้ามีเวลาว่างแกก็มักเข้าบ่อนกัดปลาตามความชอบเป็นบางครั้ง
วัน นั้นผมโชคดีได้ไปกับพ่อของเพื่อนที่บ่อนได้เห็นปลาที่แกชุ่มซ้อมมาเป็นอย่าง ดี มันดุมากชนะขาดลอยเลย กัดคู่ต่อสู้หน้าเละไปหมดแต่ปลาพ่อกลับมีสภาพเนื้อตัวแทบจะไม่เป็นอะไรมาก เลย ขอข้ามเลยนะเพื่อเป็นการไม่เสียเวลา ตลอดทางผมเอาแต่ซัก ศรเพื่อนผมเลยชวนนอนค้างที่บ้านพ่อ ผมรีบตกลงแต่ขอตัวรีบโทรศัพท์บอกที่บ้านทันที
คืนนั้นพ่อเคี่ยวปลาให้ผมดูและอธิบายการฝึกให้ผมฟังอย่างละเอียด เริ่มที่เรื่องการตักปลาพ่อบอกผมระวังหน่อยเพราะผมตักปลาไม่เป็นปลาจะใจเสียได้ พ่อสอนให้รู้เรื่องฟองหวอด ไว้ผมอธิบายเรื่องนี้ในตอนต่อไปนะครับ มันละเอียดมาก พ่อบอกให้ผมค่อยๆ จุ่มกรวยตักปลาลงข้างๆ โหลให้น้ำค่อยๆ ไหลเข้าจนเต็มแล้วระวังให้ห่างฟองหวอด อย่าให้หวอดแตกได้ พอได้ระดับแล้วจึงค่อยๆ เข้าใกล้ตัวปลาแล้วยกขึ้นช้าพอปลาเข้าแล้วยกขึ้นมาช้าๆปลาจะขดอยู่ในกรวยตัก ระวังอย่าให้หวอดเสียหายมากแล้วเวลาปล่อยปลาลงไม่ให้เทปลาลงโหลเลย น้ำมันอ่อนแก่ไม่เท่ากันให้ค่อยๆจุ่มลงแล้วให้ปลาปรับตัวค่อยๆว่ายออกมาเอง แล้วจึงเอาขึ้นมาได้ที่ สำคัญช่วงแรกปลาไม่คุ้นการฝึกจะกลัวคนมากจะทำอะไรต้องค่อยๆเบาให้ปลาค่อยๆ ปรับตัวและหายระแวงมากที่สุดจะลุกจะนั่งต้องเบาๆ อย่าให้ปลาตกใจกลัวจนขดตัวลีบอยู่ข้างๆโหลหรือลงก้นเป็นอันขาด เพราะปลาตัวนั้นจะใจเสียแก้ไขได้ยากเลย ตั้ง ภาชนะให้สูงพอสมควร แต่ไม่ต้องขนาดหลบปลาจะตื่นคนได้ง่ายเพราะไม่คุ้นคน วันแรกๆน้ำโหลไล่ควรใช้น้ำหมักสีอ่อนๆผสม อย่าใช้น้ำประปาเลยทีเดียวให้แตกต่างจากน้ำเลี้ยงลงครึ่งนึงแล้ววันต่อๆไป จึงค่อยๆลดลงจนน้ำใส ให้ ไล่ลูกไล่อย่างเดียวพอแต่ถ้าปลาไม่ยอมไล่หรือไล่แล้วหยุดให้ใส่ลูกไล่ลงไป เพิ่มอีกจนปลาวิ่งไล่ลูกไล่ดีขึ้นระวังๆ เด็กอย่าให้มาอยู่ใกล้ๆปลาจะตื่นได้ง่าย แต่ควรให้ปลาชินคนเข้าไว้ค่อยๆฝึกยังไม่ต้องวนน้ำ พยามฝึกจิตใจของปลาให้ปลารู้สึกว่าตัวมันคือผู้ชนะไม่ต้องพาลตัวเมียช่วงนี้ไล่ลูกไล่ตัวเล็กหน่อย2วัน แรกพยามให้ไล่ซ้อมแต่ปลาเนื้ออ่อนเข้าไว้ปากจะได้ไม่เสียไว้ ต่อตอนใหม่นะครับมันเป็นเรื่องของการฝึกจิตใจปลามันต้องอธิบายละเอียดจริงๆ ถึงจะเข้าใจอาจจะฟังดูดี แต่เกริ่นนำเยอะไปหน่อยทั้งนี้เพื่อให้ทราบที่มาที่ไปที่ผู้เขียนประสบมาให้ น้องๆที่กำลังฝึกหัด ทราบถึงผลเสียที่จะได้รับจากความผิดพลาดและใจร้อนรู้เท่าไม่ถึงการณ์ในครั้ง นั้นขออภัยด้วยครับ
...สุทธิรักษ์...